Het was in de jaren 1980. Voor een aantal gezinnen, allen belijdende leden van de Nederlands Hervormde kerk te Rijssen was het moeilijk aansluiting te krijgen bij de plaatselijke hervormde kerk. Deels vanwege hun eigen achtergrond, deels vanwege het probleem hun visie en beleving bespreekbaar te maken bij de plaatselijke kerkenraad. Gesprekken hierover liepen steeds op niets uit en andere oplossingen hiervoor bv. door elders te kerken voldeden niet. Vanaf 1982 besloten zij een werkgroep te vormen, zich te organiseren en middels gesprekken met de Centrale Kerkenraad te proberen een legale plaats binnen de locale Hervormde Gemeente te verwerven.

Het uitgangsprincipe was: ‘Het moet ons een zorg zijn dat veel mensen, dooplid en belijdend lid van de Nederlands Hervormde Kerk zijnde, buiten Rijssen kerken of van de kerk afdwalen omdat ze zich niet thuis voelen binnen de hervormde kerk ter plaatse’. 

In overleg met de Synode en enkele predikanten uit de omgeving worden de mogelijkheden onderzocht om voor deze groep een andere wijze van prediking, catechese en viering te verkrijgen. De modaliteit wordt als midden-orthodox omschreven. De vorm die de groep voor ogen staat is een wijkgemeente met enkele keren per maand een predikant van haar signatuur, indien dat niet mogelijk is een bijzondere wijkgemeente binnen de plaatselijke gemeente en in het uiterste geval een zelfstandige deelgemeente. Inventarisatie van het aantal belangstellenden levert een basis op om verder te gaan.

In overleg met de Provinciale Kerkvergadering wordt volgens de regels van de kerkorde, bij de Centrale Kerkenraad de stichting van een Buitengewone Wijkgemeente aangevraagd. De groep wordt uitgenodigd om haar motieven en achtergronden kenbaar te maken. Het gesprek   verloopt moeizaam, er worden geen openingen geboden. Ook in volgende gesprekken komt men niet tot een overeenstemming en de tegenstellingen verharden zich. Intussen groeit de achter-ban waarmee intensief contact wordt onderhouden. De wensen van de groep worden uiteindelijk duidelijk en definitief door de Centrale Kerkenraad afgewezen. Een deelgemeente wordt nu onontkoombaar. Het besluit wordt gesteund door de meerderheid van de aspirant-leden.

Ook in een gesprek tussen Provinciale Kerkvergadering en Centrale Kerkenraad komen er geen nieuwe gezichtspunten naar voren. Middels een brief aan alle leden van de plaatselijke Hervormde Kerk wordt nog eens open en eerlijk uitgelegd wat er gaande is en gevraagd wie de groep wil steunen. Er komen veel reacties, ook in de pers. Inmiddels zijn er voldoende sympathisanten en is er genoeg financiële ondergrond om te starten en er wordt een aanvraag voor een zelfstandige wijkgemeente bij de synode ingediend.

De Synode besluit op 6 september 1985 tot vorming van een deelgemeente. Ook nu wijst de Centrale Kerkenraad het af , maar op 23 februari 1986 vindt de openingsdienst plaats in het kantoorgebouw van de fa. Ter Horst. In 1990 wordt het nieuwe kerkgebouw aan de Stationsdwarsweg ingewijd.